آیت الله حائری شیرازی حفظه الله:

ریشه‏ عُجب انسان، این است که خودش را مالک می‏بیند!!!!

می‏گویی: «آقا چکشت را به من بده تا میخ ته کفشم را بکوبم». آیا منّتی سر او دارید که چکشش را به شما داده؟ میخ کفش او نبود، میخ کفش شما بود.

عمل صالح، خیرش به جیب خودتان می‏رود نه توی جیب خدا. میخ کفش‌تان را با چکش او کوبیده‏اید. چکش او همین جان و تن و نیرویی است که عطایتان کرده است. پس احساس کنید که به او بدهکار شده‏اید نه طلبکار.

ریشه‏ عُجب انسان، این است که خودش را مالک می‏بیند. اگر تمام حَسَنات اهل عالم از دست و زبانتان صادر شود، اما خودتان را شناخته باشید، برای شما هیچ عُجبی نمی‏ آورد.