1.تربيت كودك، يعنى شكوفا كردن استعدادها و برآوردن نيازهاى او.

2. نيازهاى كودك فقط خوراك و پوشاك و محبت و … نيست و استعدادهاى او خواندن و نوشتن و انباشتن حافظه نيست.

او استعداد نتيجه ‏گيرى- فكر- و اندازه‏گيرى و سنجش- عقل- و انتخاب و اراده و وجدان هم دارد و لذا نياز به امنيت و يقين و استقلال و اعتراف هم دارد.

كودك هم مغز دارد و هم قلب، از اين رو، هم روشنفكرى مى‌خواهد و هم روشن‌دلى.

3. مربى بايد تمامى استعدادهاى كودك را شكوفا كند و بارور كند.

استعدادها با دو عاملِ‏ احتياج و هدف‏ بارور مى‌شوند و شكوفا مى‌گردند.

كودك وقتى كه احتياج دارد، فرياد مى‌زند و انسان هنگامى كه نياز دارد، از غار خويش بيرون مى‌آيد.

كودك براى رسيدن به يك توپ، به يك عروسك، به يك هدف حركت مى‏كند. بُل مى‌رود و بر سر پا مى‌ايستد و راه مى‌افتد و مى‌كوشد و در اين كوشش‏ها از استعدادهاى خود كمك مى‌گيرد.

احتياج‏ها و سختى‏ها هستند كه انسان را عميق مى‌كنند و به نبوغ مى‌رسانند.

هدف‏ها و خواسته‏ها هستند كه انسان‏ها را پيش مى‌رانند و استعدادهايش را بيرون مى‌ريزند.

مربى بايد كودك را در زمينه‌هايى بگذارد كه احتياج‏ها را حس كند و بارور شود.

و بايد چشم كودك را باز كند و هدف‌ها را نشانش بدهد تا كودك ببيند و راه بيفتد.

تربيت کودك، ص36_37