گوشه ای از احترامات ویژه مرحوم شیخ به مادر خود

از عادات شيخ بوده كه در بازگشت از تدريس به منزل، به منظور به دست آوردن دل مادر اول مى آمد نزد او و مقدارى با وى سخن مى گفت و از حكايات و وضع مردم پيشين و طرز زندگانى آنان پرسش مى كرد و مزاح مى نمود تا مادر را مى خنداند سپس به اطاق عبادت و مطالعه خود مى رفت.

روزى به مادر گفت: ياددارى زمانى كه مقدمات مى خواندم مرا به انجام كارهاى خانه مى فرستادى و من پس از درس و مباحثه انجام مى دادم و به منزل مى آمدم، شما در خشم مى شدى و مى گفتى: اجاقم كور است. حالا اجاقت كور است ؟

 مادر از روى مزاح گفت: آرى حالا هم اجاقم كور است زيرا در آن موقع رفع حوائج منزل نمى كردى حال هم كه بجائى رسيده اى بسبب احتياطی که در صرف وجوهات مى كنى ما را در تحت فشار قرار داده اى!

شيخ در مرگ مادر بسيارگريه مى كرد تا آنكه بعضى از خواص زبان تعرض ‍ گشود و شيخ را به اين كار ملامت كردند؛ شيخ در جواب آنها گفت:

 گريه و تاسفم نه براى اين است كه مادر را از دست داده ام بلكه علتش اين است كه بسيارى از بلاها بسبب وجود او از ما دفع مى شد و چه بركت هائى كه از وجود آن مخدره، خداوند متعال بر ما ارزانى داشت. از فقدان اين نعمت عظيم متاثر و گريانم .

 زندگانى شيخ انصارى ،ص ۶۰