روزي امام صادق علیه السلام يكي از غلامانش را دنبال كاري فرستاد، او دير كرد و نیامد

امام علیه السلام به سراغ او رفت، ديد در جايي دراز كشيده و خوابيده است.

بالاي سرش نشست و بادش مي زد، تا بيدار شد، آنگاه با كمال ملايمت به غلام فرمود:
فلاني، به خدا تو چنين حقي نداري كه هم شب بخوابي و هم روز، بلكه شب از آن خودت است و روزت از براي ما است.

اصول کافی،باب الحلم، حديث 7، ص 112 - ج 2