علامه نوری در کتاب (دارالسلام)می نویسد امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوار خود نقل میکنند که امام حسین علیه السلام فرمودند :

روزی نزد امیرمومنان(علیه السلام) نشسته بودم که عربی وارد شد وعرض کرد یا امیرالمومنین !من مرد عیالمند و فقیر هستم ومالی که زندگی مرا کفایت کند ندارم
حضرت فرمودند:ای مرد عرب چرا استغفار نمیکنی تا حالت نیکو شود؟
عرض کرد:زیاد استغفار میکنم ،اما تغییری در زندگی ام پیدا نشده است.

حضرت فرمودند:ای برادرعرب خدای متعال میفرماید:

فقلت استغفروا ربکم انه کان غفارا
به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است..(نوح،10)
بعد فرمودند:چون به گناه بودن بعضی از اعمالت آگاه نیستی استغفار تو تاقص است ،زیرا آنها استغفار نمیکنی ونتیجه نمیگیری

سپس فرمود:اینک به تو استغفاری می آموزم که اگر آن را هنگام خواب بخوانی خدا به تو وسعت رزق عطا فرماید.
دعا را نوشته به اعرابی داده شد و فرمودند:قبل از خوابیدن ،این استغفار را بخوان و گریه کن و اگر اشکت جاری نشد تباکی کن.
امام حسین فرمودند:

سال بعد اعرابی به خدمت حضرت آمد وعرض کرد یا امیرمومنان !خداوند به من نعمتهای زیادی عطا فرمود شتران و.گوسفندانم آن قدر زیاد شده اند که محلی برای نگه داری آنها ندارم
أن حضرت فرمود:ای برادر عرب !قسم بخدایی که محمد صلوات الله علیه را به نبوت برگزید ،بنده ای نیست که با این دعا به درگاه خدا استغفار کند مگر این که خدای !متعال به برکت آن ،گناهانش را آمرزیده ، حوائجش را بر آورده و به مال و اولادش فراوانی و برکت عطافرماید.

دارالسلام نوری،133/3