دو حجاب بزرگ: کثرت نعمت و عادت به آن

علّت این که ما انسانها از این نعمت هاى بزرگ

خداوند غافلیم و بر این ظرافتهاى خلقت اندیشه

و تفکّر نمى کنیم دو چیز است: اوّل، حجاب

کثرت نعمت. فراوانى نعمتها باعث مى شود که

هیچ نعمتى به چشم انسان نیاید و به آن

نیندیشد. امّا اگر به عنوان مثال همین پشه ـ که

همگان آن را موجود بى ارزش و مزاحمى

مىدانند ـ به تعدادى کم و اندک وجود مى

داشت و به دست دانشمندان مى افتاد، آن

وقت آن را موجودى ارزشمند و شایسته

مطالعات علمى مى شناختند. دوّم، حجاب

عادت. مثلا چشم یکى از نشانه هاى بزرگ

خلقت و آفرینش است; امّا هرگز به آن نمى

اندیشیم! یا گوش انسان گیرنده قوى و ظریف و

عجیبى است; ولى چون به وجود آنها و استفاده

از آن عادت کرده ایم قدر و ارزش آنها را

نمىدانیم. در حالى که اگر دقّت کنیم نه تنها

این اعضا، بلکه همه چیز این عالم عجیب است

و همه، اسرار توحید و دلایل عظمت خدا را بیان

مى کنند.

آیة اللّه العظمى مکارم شیرازى(مدّظلّه)؛ امثال القرآن؛ص25