تأثیر دنیا یک‌مرتبه‌ای نیست که محسوس باشه، بلکه اثرش رو آرام آرام میگذاره تا جایی که سراسر وجود انسان رو فرا میگیره و انسان اگر بخواد هم، توان جدایی از اون رو نداره.

حضرت عيسی (ع) در اندرزهای خود به حواریون این مطلب را در قالب مثالی به خوبی روشن کرده‌اند:

 به حق به شما میگويم:
هر كه زراعتش را از علف‌های هرز پاك نكند، علف‌هايش بسيار میگردد، چندان كه همه زراعت را فرا میگيرد و تباهش میكند.

همچنين كسی كه دنيادوستی را از دلش بيرون نكند، همه دلش را فرا میگيرد تا جايی كه ديگر طعم آخرت‌دوستی را نچشد.

تحف العقول ،ص 509،

بحار الأنوار، ج 14 ص 312 ح 17.