امام صادق علیه السّلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا مى نمود:

اللّهم … وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْیُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.

خدایا … آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده،

و دلهایى را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته،

و آن فریادها و ناله هایى را که در راه ما بوده است، مورد رحمت خود قرار بده.

   بحارالانوار، ج 98، ص 8