دلشکستگی امیرالمؤمنین(ع)، از مردم کوفه
امام علی(ع) در خطبه ۶۹ نهج البلاغه در ملامت و مذمت بعضى از يارانش می فرماید:
«چه اندازه با شما مدارا كنم! همچون مدارا كردن با شتران نوبارى كه از سنگينى بار پشتشان مجروح گرديده و همانند جامه كهنه و فرسوده اى كه هرگاه از جانبى آنرا بدوزند از سوى ديگر پاره مى گردد.!
هرگاه گروهى از لشكريان شام به شما نزديك مى شوند، هر يك از شما درب را به روى خود مى بنديد و همچون سوسمار در لانه خود میخزيد و همانند كفتار در خانه خويش پنهان مى گرديد.!
به خدا سوگند! آن كس كه شما ياور او باشيد ذليل است و كسي كه با شما تيراندازى كند؛ همچون كسى است كه تيرى بى پيكان به سوى دشمن رها سازد.!
به خدا سوگند! جمعيت شما در خانه ها زياد و زير سايه پرچمهاى ميدان نبرد؛ كم.!
من مى دانم چه چيز شما را اصلاح مى كند، ولى اصلاح شما را با تباه ساختن روح خويش جايز نمى شمرم.!
خدا نشانه ذلت را بر چهره ها و پيشانى شما بگذارد! و بهره هاى شما را نابود سازد. آن گونه كه به باطل متمايل و به آن آشنائيد؛ به حق آشنائى نداريد و آنچنان كه در نابودى حق مى كوشيد براى ازبين بردن باطل قدم برنمى داريد.»!!
