دکتـر الهی قمشـه ای میفرمـود دعـوا کـن ولـی با کاغذت ، اگر از کسی  ناراحتی ، یک کاغذ بردار و یک مـداد ، هرچـه خواستی به او بگویـی روی کاغذ بنویس

خواستـی داد هـم بکشـی ، تنهـا سایـز کلماتـت را بزرگ کن ، نه صدایت را . آرام که شدی برگـرد و کاغذت را نگاه کن و خودت قضاوت کن.

حالا میتوانی تمام خشمِ نوشتـه هایـت را با پاک کُنت پاک کنی ، دلی هم نشکانده ای ، وجدانت را هم نیازرده ای.

خرجش همـان مـداد و پاک کن بود . نه بغـض و پشیـمـانـی ، آری گاهـی میتـوان از کـورۀ خـشـم پخته تر بیرون آمد . مهربان تر زندگی کنیم…