بسم اللّه الرّحمن الرّحیم‏ الحمد للّه و سلام على عباده الّذین اصطفى چنین گوید این گنهکار روسیاه،عبّاس قمى که خدا او را ببخشاید:پس از آنکه به کمک خداى تعالى کتاب«مفاتیح الجنان»را تألیف کردم،و در گوشه و کنار منتشر شد،به خاطرم رسید،که در چاپ دومش،براى آن موارد زیر را بیفزایم:دعاى وداعى براى ماه رمضان،و خطبه روز عید فطر،و زیارت جامعه ائمه‏ مؤمنان،و دعاى«اللّهمّ انّى رزت هذا الامر»که بعد از زیارتها خوانده مى‏شود،و زیارت وداعى که هر یک از ائمه علیهم السّلام را،به آن وداع کنند،و نوشته‏هایى که براى رفع حاجت مى‏نویسند،و دعایى که در غیبت امام عصر عج اللّه تعالى فرجه باید خوانده‏ شود،و آداب زیارت به نیابت،به سبب کثرت نیاز به اینها.ولى از سویى دیدم هرگاه چنین کارى را انجام دهم،فتح‏ بابى مى‏شود،براى تصرّف در کتاب«مفاتیح»،و بسا شود که بعضى از فضولان،بعد از این در این کتاب،بعضى‏ از دعاهاى دیگر یفزایند،یا از آن کم کنند،و به اسم«مفاتیح الجنان»در میان مردم رواج دهند،چنان‏که در کتاب‏ «مفاتیح الجنان»مشاهده مى‏شود.به ناچار کتاب را به همان وضع خود گذاشتم.و این هشت مطلب را پس از پایان مفاتیح، ملحق به آن کردم،و به لعنت خداى قهّار و نفرین رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السّلام واگذار و حواله نمودم کسى را که در «مفاتیح»تصرف کند.اینک به ذکر آن هشت مطلب مى‏پردازم: مطلب اول:دعاى وداع ماه مبارک رمضان:شیخ کلینى رضوان اللّه علیه در کتاب«کافى»از ابو بصیر،از امام صادق علیه السّلام‏ این دعا را براى وداع ماه رمضان روایت کرده:

خدایا تو در کتاب فرو فرستاده‏ات فرمود:«ماه رمضان که در آن قرآن نازل شده»،و این است‏ ماه رمضان که گذشت،به جلوه کریمت،و کلمات کاملت،از تو مى‏خواهم،اگر بر من گناهى‏ باقى مانده،که نیامرزیده‏اى،یا مى‏خواهى بر آن عذابم کنى،یا به آن مرا بسنجى،اینکه سپیده امشب طلوع نکند،یا این ماه بگذرد، مگر اینکه آن گناه را از من آمرزیده باشى،اى مهربان‏ترین مهربانان،خدایا تو را ستایش به همه ستایشهایت آغاز و انجام آن،چه آن ستایشهایى که براى خود گفتى،و چه آنچه آفریدگان ستایش‏کننده و کوشنده و شمارنده‏ و فراوان بجا آورنده ذکر و سپاست گفته‏اند،آنان‏که بر اداى حقّت،یارى‏شان نمودى،از گروههاى‏ آفریدگانت:از فرشتگان مقرّب،و پیامبران،و رسولان،و طبقات گویندگان،و تسبیح‏کنندگان‏ حضرتت،از همه جهانیان.

آرى ستایش مى‏کنم بر اینکه ما را به ماه رمضان رساندى،و حال آنکه نعمتهایت بر عهده ما بود، و بهره‏ها و احسانت،و نیکیهاى پى‏درپى‏ات پیش ما بود،به این خاطر تنها براى تو است آخرین حدّ ستایش،ستایشى جاودان،همواره،پایدار، همیشگى،بى‏نهایت،تا در ابدیت پایانى نداشته باشد،بزرگ است ثنایت،ما را بر انجام تکالیف ماه رمضان یارى‏ دادى تا از ما روزه و به پا داشتن نمازش را گذراندى،و نیز آنچه از ما در آن انجام گرفته،از کار نیک و سپاس و ذکر،خدایا آن را از ما به نیکوترین پذیرش،و گذشت و عفو و چشم‏پوشى و آمرزش و خشنودى‏ات بپذیر،تا جایى که ما را در این ماه،به هر خیر خواسته و شایان عطاى بخشیده شده برسانى،و از هر امر هراسناک و بلاى فرود آمده و گناه پیشه‏ شده نگاه دارى.

خدایا از تو مى‏خواهم،به حق بزرگترین چیزى که یکى از آفریدگانت از تو خواست،از نامهاى‏ گرامى‏ات،و ثناى زیبایت،و دعاى خاصت،که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و این ماه را بزرگترین ماه‏ رمضانى قرار دهى که بر ما گذشته،از زمانى‏که ما را به دنیا آوردى تاکنون از جهت برکت در حفظ دینم،و رهایى‏ جانم،و برآمدن حاجتم،و اینکه شفاعتم را در خواسته‏هایم بپذیرى،و در کامل کردن نعمتت بر من،و برگرداندن پیش‏آمد بد از من‏ و پوشاندن لباس عافیت به من،و مرا به رحمتت از کسانى قرار دهى،که شب قدر را براى آنان اختیار نمودى،و آن شب را براى آنها بهتر از هزار ماه قرار دادى،در بزرگترین پاداش،و اندوخته‏هاى با ارزش،و نیکى شکر،و درازى عمر، و پایندگى آسایش،خدایا و از تو مى‏خواهم به رحمت و بخشش و گذشتت،و نعمتها و جلالت،و دیرینه احسان و عطایت،اینکه آن را آخرین بهره از ماه رمضان قرار ندهى،تا ما در سال آینده‏ به آن برسانى،آن هم بر پایه بهترین حال،

و هلال ماهش را همراه بینندگان به سوى آن و اعتراف‏کنندگان به آن به من بشناسانى‏ در کامل‏ترین عافیتت،و خوب‏ترین نعمتت،و گسترده‏ترین رحمتت،و برجسته‏ترین نصیبهایت،اى پروردگارم،که برایم پروردگارى‏ غیر او نیست،این وداع نسبت به ماه رمضان وداع فنا و آخرین بهره من از دیدار نباشد، تا آن را در سال آینده به من بنمایانى،در فراخترین نعمتها،و برترین امیدها،درحالى‏که من براى تو بر پایه بهترین وفادارى‏ باشم،به درستى که تو شنواى دعایى.خدایا دعایم را بشنو،و به زارى و خوارى و درماندگى،و توکّلم بر خویش‏ رحم کن،من تسلیم توام،امید به موفقیت و سلامت کامل و شرافت و رسیدن به جایگاه رفیع،جز به تو و از جانب تو ندارم،بر من منّت بنه،اى که ثنایت بزرگ،و نامهایت مقدّس است،به رساندنم به ماه رمضان،و درحالى‏که از هر ناخوشایند و محذورى،و از همه ناگواریها سالم باشم،ستایش خداى را که بر روزه این‏ ماه،و بپادارى عبادتش ما را یارى نمود تا مرا به آخرین شب آن رساند.