فرازی از دعای سی و دوم(دعای ایشان در نماز شب):

(بارپروردگارا)
اين جا كه من ايستاده‌ام، جايگاه كسي است كه خود را براي تو از گناه بر حذر داشته و بر خود خشمگين و از تو خشنود است.
با دلي شكسته و نزار، و گردني كچ و پشتي خميده از بار سنگيني گناه، با تو رو به رو گرديده،
در حالي كه ميان شوق به تو و بيم از تو بر جا ايستاده است،
و تو سزاوارتر كسي هستي كه بايد به او اميد بندد و از او بترسد و بپرهيزد.
پس اي پروردگار من، چيزي را كه از تو اميد آن دارم، به من ارزاني كن،
و از آنچه مي‌ترسم، پناهم ده،
و از رحمت خود صله‌اي به من عنايت كن، كه تو كريم‌ترين كسي هستي كه از او نياز مي‌خواهند.