روزى حضرت على علیه ‏السلام مشغول طواف

کعبه بود، ناگاه دید مردى پرده کعبه را به دست

گرفته و چنین دعا مى‏ کند:

یا مَن لا یَشغُلهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ، یا مَن لا

یُغَلِّطُهُ السائِلُونَ، یا مَن لا یَتَبَرَّمُ اِلحاحُ المُلِحِّینَ

اَذِقنِى بَردَ عَفوِکَ وَ حَلاوَةَ مَغفِرَتِکَ؛

اى خدایى که شنیدنت تو را از شنیدنى‏ هاى

دیگر غافل نکند، اى خدایى که در دریافت سؤال

تقاضاکنندگان اشتباه نمى ‏کنى، اى خدایى که

اصرار اصرارکنندگان تو را آزرده نمى ‏کند، خنکى

عفوت، و شیرینى آمرزشت را به من بچشان.

على علیه‏السلام به او فرمود: دعایت را

شنیدم. او که خضر علیه‏ السلام بود گفت: این

دعا را بعد از هر نمازى بخوان، سوگند به

خدایى که جان خضر در دست اوست، اگر

گناهت به اندازه تعداد ستارگان، و ریگ‏ها و

خاک‏هاى زمین باشد، خداوند سریعتر از یک

چشم به هم زدن، آن‏ها را مى ‏بخشد.

قصه ‏هاى قرآن به قلم روان‏

محمد محمدى اشتهاردى‏ رحمه الله علیه