روزى حضرت امیرالمومنین"ع” مشغول طواف كعبه بود، ناگاه ديد مردى پرده كعبه را به دست گرفته و چنين دعا می كند:

«يا مَنْ لا يشْغُلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، يا مَنْ لا يغَلِّطُهُ السّائِلُونَ، يا مَنْ لا يتَبَرَّمُ اِلْحاحُ الْمُلِحِّينَ اَذِقْنِى بَرْدَ عَفْوِكَ وَ حَلاوَة مَغْفِرَتِكَ؛

اى خدايى كه شنيدنت تو را از شنيدنى ‏هاى ديگر غافل نكند.

اى خدايى كه در دريافت سؤال تقاضا كنندگان اشتباه نمى‏ كنى،

اى خدايى كه اصرار اصرار كنندگان تو را آزرده نمى ‏كند،

خنكى عفوت، و شيرينى آمرزشت را به من بچشان.»

حضرت امیرالمومنین"ع"به او فرمود:

دعايت را شنيدم.

او كه خضرعليه السلام بود گفت:

«اين دعا را بعد از هر نمازى بخوان، سوگند به خدايى كه جان خضر در دست اوست، اگر گناهت به اندازه تعداد ستارگان، و ريگها و خاكهاى زمين باشد، خداوند سريعتر از يك چشم به هم زدن، آنها را مى ‏بخشد.»

بحار، ج 39، ص 132، و نظير آن در ص 133