دعای دهم - فراز سوم

فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ،
تا آن کسی که از تو طلب سعادت می‌کند
بدبخت نگردد.
وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ
و آن‌که از فضل تو چشم عطا دارد نومید نشود
 خداوند می‌تواند طوری ببخشد
که هیچ اثری از بدی‌ها نماند
چنان رُفو کند که هیچ اثری از
گناهان باقی نماند
 و از آن بالاتر، به ما درجات و حُسن
و نیکویی عطا کند
 پس خداوندا؛ امید ما را قطع نکن
زیرا ما به رحمت تو امیدوار شده ایم.
هر چه هم بد باشیم،
امید داریم که
تو از بدی‌های ما ‌بگذری
هر چه هم جامانده و عقب‌مانده باشیم
تو می‌توانی ما را برسانی
 تو‌ می‌توانی ما را به هدف برسانی
خدا نکند ما با اعمالمون «مانع» ایجاد کنیم.
و جا بمانیم.
خدایا، احسانت را از من دریغ مدار
که اگر چنین شود کسی که
از رحمت تو نیک‌بختی طلب کرده
بدبخت میگردد.
و آن که از فضل تو کمک خواسته
نومید می گردد.
وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ
خدایا اگر امیدم را به بخشش و عفوت
قطع کنی
و سعادتی را که از تو می‌خواهم
با وُسع خودت عطا نکنی
محروم ابدی خواهم شد….