دعای هفتم - فراز اول

 یٰا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکٰارِه
ای خدایی که گره های ناگواریها به دست تو باز میشود.

 من خدایی دارم
که گره های دشوار زندگیم و پیچیدگی کارهایم، فقط بوسیله او رفع میشود.

 پس ای خدای من
عقده ها و گره های روحی ام، آنچنان پیچیده شده است
که به دست هیچ کس، باز نمیشود

 و نظم زندگی ام به دلیل مشکلات، آنچنان به هم ریخته است
که هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند، آن را سامان دهد.

و این تنها تو هستی که گره های کور را به آسانی باز میکنی؛

 و این تو هستی که میدانی بندگان مبتلا و گرفتارت را چگونه سامان دهی.

 خداوندا
کلید همه اسرار گره خورده عالم به دست توست.
و همه چیز بر تو آسان است.