دعای پانزدهم: دعای آن حضرت هنگام بیماری

چرا باید در سلامتی شکرگزار بود؟

 وَ نَشَّطْتَنِى بِهَا لابْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ،
 وقتی بانشاط هستم
وقتی سرحال و سرزنده هستم،
می‌توانم دنبال رضای الهی باشم

می‌توانم به دنبال علم الهی بروم
به مردم خدمت کنم
وظایف و تکالیف دینی‌ام را انجام دهم
کار و تلاش داشته باشم

این نوع از سلامتی است که باید شکرگزار آن باشیم

 غیر از این اگر شد
اگر سلامتی ما باعث انجام این چنین اموری نباشد،
آن سلامتی به جای نعمت،
 نقمت است
 مایهء خسران و رنج است

 چه بسیار برای همهٔ ما پیش آمده،
که می‌گوییم:
کاش مریض می‌شدم
و فلان گناه را مرتکب نمی‌شدم
کاش زبانم لال می‌شد فلان حرف را نمی‌زدم

کاش پایم می‌شکست به فلان‌جا نمی‌رفتم
کاش کور می‌شدم فلان صحنه را نمی‌دیدم

در حقیقت بیماری را برای خود آرزو می‌کنیم.

از صحت و سلامتی‌مان گله‌مند می‌شویم
که باعث شده به خطا عمل کنیم.

در واقع اقرار داریم:
 آن سلامتی که باعث معصیت شود، سلامتی نیست.

 وقتی عمر انسان چراگاه شیطان شد،
دیگر آن سلامتی به چه کار می‌آید.

 در چنین حالتی باید گفت،
خدایا این سلامتی را از «من» بگیر.