دعای چهلم - فراز سوم 

وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ 
و آن عمل نیک، ما را حریص و مشتاق
دیدار تو گرداند.

خدایا،
مرا در این دنیا به عمل صالحی موفق کن
که بعد از انجام آن،
هر درنگی در این عالم
برای «من» سخت باشد

و به آن ملاقات حریص باشم
به لحظاتی برسم که به مرگ بگویم:
«من» الان آمادهٔ دیدار تو هستم.

و در کمترین زمان به ملاقات تو برسم
و به پاداش تو ملحق شوم

حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِى نَأْنَسُ بِه
تا جایی‌که مرگ مایه اُنس ما باشد که به آن اُنس می‌گیریم

خدایا
 مرا به نقطه‌ای برسان که مرگ
برای «من» مونس و مألف
و خویشاوند و عزیز شود.

 وَ مَأْلَفَنَا الَّذِى نَشْتَاقُ إِلَيْهِ،
و موعد اُلفتی باشد که بدان مشتاقیم

 وَ حَامَّتَنَا الَّتِى نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا
و همانند خویشاوندی، که نزدیک شدن به آن را دوست داریم

 باید چنان از فرصتهایم استفاده کنم
که مرگ مانند عزیزترین کسانم باشد
که به دیدارش اشتیاق داشته باشم

و این اُنس
مرا به انسانی تبدیل کند که‌،
هر لحظه را آخرین فرصت خود بدانم
پس بهترین عمل را در آن انجام دهم

 هر نماز را آخرین نماز بدانم
هر دیدار با عزیزان را
آخرین دیدار بدانم

و در نتیجه زیباترین نماز را بخوانم
و مهربان‌ترین برخورد را داشته باشم