مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى رضوان الله عليه نقل مى كند: يك وقتى در محضر آية الله شيرازى در سامراء درس مى خوانديم.

 در اثناى درس، استاد بزرگ ما آية الله سيد محمد فشاركى وارد شد در حالى كه آثار گرفتگى و انقباض از صورتش پيدا بود. معلوم بود كه پريشانى در اثر بروز وبا بود كه در آن زمان در عراق شيوع پيدا كرده بود.

فرمود: شما مرا مجتهد مى دانيد يا نه؟ عرض كرديم بلى، فرمود: عادل مى دانيد؟ عرض كرديم: بلى…

 آن وقت فرمود: من به تمامى شيعيان سامراء از زن و مرد حكم مى كنم كه هر يك از ايشان يك فقره زيارت عاشورا نيابتأ از والده محترمه امام زمان عليه السلام بخوانند…

 و آن محترمه را نزد فرزندش حضرت ولى امر عجل الله فرجه شفيعه قرار دهند كه آن حضرت نزد خداوند متعال شفاعت نمايد تا خداوند شيعيان را از اين بلا نجات دهد.

مرحوم حائرى فرمود: همينكه اين حكم صادر گرديد، چون مقام ترس بود همه شيعيان ساكن سامراء اطاعت نمودند… و در نتيجه يك نفر شيعه در سامراء تلف نشد!

 در حالى كه هر روز، ده - پانزده نفر از غير شيعه در اثر وبا تلف مى شدند.

 كفاية الواعظين ج ۵، ص ۲۰۶ به نقل از كلام يجر الكلام ج ۱، ص ‍ ۵۴.