تو، ای نیلوفر کبودم! تو که باید در آن ریگهای گداخته با زنجیرهای آهنین به هر سو کشیده می شدی .
با من سخن بگو، ای ناز دردانه ی خورشید . ای گل سرسبد گلستان عشق . . . بگو که برگهایت را جدا کردند و نقشی کبود بر گلبرگهایت به یادگار گذاشتند

دنیا بدون روضه ی رقیه جهنم است                    یعنی بهار نوکری ما محرم است

شکر خدا که خرج عزای او می شویم                 رقیه به کار و زندگی ما مقدم است