در محضراستاد

اگر انسان با ملكوت و عالم فرشتگان و عالم اله و با خداي خود همنشين باشد نفس او الهي و فرشته خوي مي گردد و قدسي و ملكوتي ميشود ريشه اين چيست؟
مراقبت است و كارهاي ديگر مثل طهارت ، نماز ، روزه و غيره ، همه اين تخم سعادت را ميپرورانند تا شجره ي طوبي شود . 

بايد اين شجره را بپرورانيد و به فعليت برسانيد كه اين شجره ابدي است و از بين رفتني نيست و خشك نمي شود و ضايع نمي گردد، اینجا شيخ ميفرمايد ؛ افرادي در نشئه دنيا در ميان خلق هستند ، كه در عالم جبروت فرو رفته اند . در عين حال كه هستند گويا نيستند ! 

هرگز ميان حاضر و غايب شنيده اي 
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است.

   علامه حسن زاده ی آملی حفظه الله