در آخرالزمان مشکل اصلی، آدم‌خوب‌ها هستند؛
حجت الاسلام پناهیان:
در فتنه‌های آخرالزمان و آخرین مراحل انتظار، شما با صحنه‌ای مواجه می‌شوید که خوبان و بعضاً با قرآن در مقابل اهل‌بیت(ع) می‌ایستند. و به قول امام باقر(ع) برخی از فقها می‌خواهند حکم قتل حضرت را بدهند، ولی زورشان نمی‌رسد! (و لو لا ان السيف بيده لأفتى الفقهاء بقتله؛
سایت آیت الله بهجت؛مطلب 2148 و شرح أصول الكافي/ 1/ 563)
در آخرالزمان مشکل اصلی، آدم‌خوب‌ها هستند؛ نه کفار و آدم‌های بد. مثلاً روایتی نداریم که بگوید: از بس کفار مراکز فساد می‌سازند، ظهور به تأخیر می‌افتد! یا روایتی نداریم که بگوید: کفار از بس سلاح هسته‌ای مخرب دارند، لذا حضرت ظهور نمی‌کند که مبادا آن بمب‌ها را بر سر مسملین فروبریزند! چرا اهل‌بیت(ع) راجع به سلاح هسته‌ای در آخرالزمان سخن نگفته‌اند، در حالی‌که راجع به خیلی از مسائل دیگر بحث کرده‌اند؟ آیا خبر نداشتند؟ چرا خبر داشتند، اما سلاح هسته‌ای مسألۀ آنها نبوده، همۀمسائل برمی‌گردد به اینکه «خوب‌ها باید خالص و خُلّص بشوند» مشکل این است که ما در بین خودمان ناخالصی داریم، این‌ها را باید درست کنیم.
1.آیا ده سال پیش کسی فکر می‌کرد که امروز در منطقه این‌همه لشکر برای خط مقاومت داشته باشیم و همه این‌قدر مرید رهبر انقلاب باشند؟! آیا کسی فکر می‌کرد علاوه بر قدرت فرهنگی، این‌همه قدرت لجستیک در منطقه داشته باشیم؟! آیا کسی فکر می‌کرد که ملت ایران و عراق این‌طور با هم متصل شوند؟! واقعاً کسی فکر نمی‌کرد.
2.وضعیت الان ما با ده سال پیش، اصلاً قابل مقایسه نیست، احدی ده سال قبل، پیش‌بینی نمی‌کرد که وضع ما در منطقه این‌قدر بهتر شود. الان هم نسبت به ده سال بعد، همین‌طور است؛ یعنی احدی نمی‌تواند پیش‌بینی کند که ده سال آینده ما به کجا خواهیم رسید؟ خودتان را برای آن روز آماده کنید.
شما که این‌قدر امید می‌دهید، حالا اگر ظهور عقب افتاد چه؟
شاید برخی بگویند: شما که این‌قدر امید می‌دهید، حالا اگر ظهور عقب افتاد چه؟ خُب اگر تصمیم خدا بر این تعلق گرفت که عقب بیفتد، دارد ایمان ما را امتحان می‌کند، ما که نمی‌توانیم جلوی امتحان خدا را بگیریم! کمااینکه خدا قبلاً هم این‌کار را کرده و «بدا» حاصل شده است، مثلاً در زمان حضرت نوح، چندین بار مژدۀ فرج داده شد ولی به تأخیر افتاد. تازه ما که فقط امید واثق می‌دهیم، در حالی‌که حضرت_نوح(ع) وعدۀ قطعی داده بودند!
برای آماده شدن نیروها جهت یک عملیات بزرگ، معمولاً یک مانور نظامی انجام می‌دهند تا نیروها آمادگی لازم را پیدا کنند. حالا ببینید که اهل‌بیت(ع) خودشان بزرگترین مانور را برپا کرده‌اند که در اربعین 20 میلیون نفر در کربلا حاضر می‌شوند. شما فقط حساب کنید که برای این20 میلیون نفر به مدت یک‌هفته و هر روز سه وعده غذا بخواهد داده شود، چه رقمی می‌شود! واقعاً سازمان‌دهی این ماجرا در حدّ معجزه است!
واقعاً این پیاده‌روی_اربعین برای چیست؟ آیا تفریح است؟! اگر این مانور آمادگی برای قیام پای رکاب حضرت نیست، پس چیست؟ چرا اهل‌بیت(ع)- با روایاتی که در باب ثواب زیارت حسین(ع) با پای پیاده بیان فرموده‌اند- 20 میلیون نفر را آوارۀ بیابان‌ها کرده‌اند؟ آیا از این جریان نمی‌خواهند بهره‌برداری کنند؟ معلوم است که اهل‌بیت(ع) برای این ماجرا نقشه کشیده و طراحی کرده‌اند تا یک میعادگاه عظیم 20 میلیونی درست کنند.
حضرت امام(ره) می‌فرمود؛ اهل‌بیت(ع) که این‌همه ثواب برای گریه و زیارت حسین(ع) بیان فرموده‌اند، از اول نقشه داشتند. با این اشک‌ها و زیارت‌ها چه کارها می‌توان کرد!
