عذرخواهی از خداوند در حق‌الناس(2)

اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ.
خدایا واعظی نصیب «من» کن
با حالتی سرشار از پشیمانی.
 واعظی که مرا اندرز دهد در گناهان مشابهی که در آینده برایم پیش خواهد آمد

گناهانی که در آینده به «من»
نزدیک می‌شوند
و از همین قبیل است که تاکنون برشمردم

اگر بعدها،
 مجلس غیبتی شکل گرفت
زمینهٔ دروغ گفتن فراهم شد
مجلس نامحرمی اتفاق افتاد

 و یا هر گناه دیگری؛
این واعظ چنان باشد
که مرا نگاه دارد و حفظ کند

خدایا
واعظی نصیب «من» کن
آکنده از هشدار
 تا مانع باشد از اینکه،
«من» دوباره مرتکب گناه شوم

خداوندا
مرا به یک عذرخواهی واقعی موفق کن

 عذرخواهیی که
 با ندامتی همراه باشد
که ریشه‌های گناه را در «من»
بسوزاند
و در «من» عصمت تولید کند.