درمحضراستاد
11 اسفند 1395
آیة الله سید محمد محسن حسینی طهرانی فرمودند:
نمازی را که انسان به جای می آورد باید حبل متصل بین مصلی و بین پروردگار باشد تا بتواند تأثیر ملکوتی خود را بر نفس و قلب مصلی بگذارد.
نمازی که انسان در آن إیاک نعبد و إیاک نستعین را به قصد جدی نگوید فایده ای ندارد
توجه به معانی آیات و اذکار وارده در نماز شرط اصلی صعود و ارتقاء روح و ملکوت نماز به سوی عالم قرب و تجرد است و بدون آن حتی از سقف منزل عبور نخواهد کرد.
افق وحی ،ص۴۳۹،۴۴۰