اميرالمؤمنين علی علیه السلام میفرمایند:

” أسعَدُ الناسِ:من عَرَفَ فَضلَنا، و تَقَرَّبَ إلى اللّه ِ بِنا،
 و أخلَصَ حُبَّنا، و عَمِلَ بما إلَيهِ نَدَبنا،و انتَهى عَمّا عَنهُ نَهَينا، فذاكَ مِنّا و هُو في دارِ المُقامَةِ مَعَنا.”

خوشبخت ترين مردم كسى است كه:
فضل و مقام ما را بشناسد،
و به وسيله ما به خدا نزديک شود،
و در دوستى ما يكدل و مخلص باشد،
و به آنچه ما بدان فرا خوانديم عمل كند،
و از آنچه ما نهى كرديم دست بردارد.

چنين كسى از ماست و در سراى ماندگارى (بهشت) با ماست.”
 
 غررالحکم ، ح ١٩٩٥