ابي جارود مي گويد:

به امام باقر (علیه السلام) عرض كردم: اي فرزند رسول خدا!

آيا شما دوستي و پيوند قلبي و پيروي مرا نسبت به خودتان مي دانيد؟…..

امام: آري مي دانم.
ابي جارود: من سؤالي از شما دارم كه تقاضا دارم به آن پاسخ دهيد، زيرا بر اثر نابينائي كمتر راه مي روم و قادر نيستم همواره به حضور شما شرفياب گردم.

امام: حاجتت چيست؟

ابي جارود: ديني كه شما و خاندان شما، خدا را بر اساس آن دين مي پرستيد، به من بفرمائيد كه چگونه است، تا من نيز بر اساس آن، خدا را عبادت نمايم.

امام: مطلب را كوتاه گفتي با اينكه سؤال مهم و بزرگي نمودي، سوگند به خدا همان دين را كه خودم و پدرانم با آن دينداري مي كنيم به تو مي گويم، آن دين، عبارت است از:

1.گواهي به يكتائي و بي همتائي خدا.

2.گواهي به رسالت محمد (صل الله علیه و اله وسلم) و اقرار به آنچه از طرف خدا آورده است.

3.گواهي به رهبري و امامت ولي (مورد قبول) ما و دشمني با دشمنان ما.

4.اطاعت كردن از فرمان ما.

5.انتظار قائم ما.

6.كوشش و پاك زيستي در انجام واجبات و ترك محرمات.

اصول کافی باب الدعائم، الاسلام،ح۱۰،ص۲۱،ج۱