خسف به بیداءاز نشانه های حتمی قیام حضرت مهدی است.
واژه خَسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و “بَیداء” نام سرزمینی بین مکه و مدینه است.
منظور از خَسف به بیداء آنست که سفیانی با لشگری عظیم به قصد جنگ با حضرت مهدی عازم مکه میشود، اما بین مکه و مدینه در محلی که به بیداء معروف است، به طور معجزه آسا به امر خدا در زمین فرو میروند.
در روایات بسیاری از این حادثه بعنوان علائم حتمی ظهور یادآوری شده.

امام باقر علیه السلام میفرمایند:
… سفیانی گروهی را به مدینه روانه کند و مهدی از آنجا به مکه رخت بربندد. خبر به فرمانده سپاه سفیانی رسد که مهدی بسوی مکه بیرون شده. او لشگری در پی حضرت میفرستد، ولی او را نیابد… فرمانده سپاه سفیانی در صحرا فرود می آید. آواز دهنده ای از آسمان ندا میکند: ای دشت، آن قوم را نابود ساز.

پس آن نیز ایشان را به درون خود می برد و هیچ یک از آنان نجات نمی یابد…

 الغیبة نعمانی ص۲۷۹ باب۱۴