خدایا شرمنده ام ؛هروقت به سرمایه ام نگریستم آن را از هوش و ذکاوت خود دانستم؛

 خدایا شرمنده ام ؛ که مقام و مسئولیت خود را شایسته لیاقتم دانستم.

 خدایا شرمنده ام ؛ دلیل عزت و محبوبیتم را از نوع برخورد خود با مردم دانسته ام.

خدایا شرمنده ام ؛ فراموش کرده بودم همه چیز به خواست توست و جز قدرت تو قوه ایی نیست

 خدایا توبه میکنم از اندیشه باطلم و عهد میبندم با دیدن داشته های خود و دیگران فقط بگویم :

” مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ “

 سوره کهف آیه ۳۹

وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ إِن تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنكَ مَالًا وَوَلَدًا

ﻭ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺁﻣﺪﻯ ﻧﮕﻔﺘﻰ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺰ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍ ﻗﻮﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﺩﺍﻧﻰ ( به خود مغرور نشو )