كسى كه كيفيّتى براى خدا قائل شد, يگانگى او را انكار كرده!
و آن كس كه همانندى براى او قرار داد, به حقيقت خدا نرسيده است!
كسى كه خدا را به چيزى تشبيه كرد, به مقصد نرسيد!
آن كس كه به او اشاره كند, يا در وهم آورد، خدا را بى نياز ندانسته است!
هستى او برتر از زمان، و وجود او بر نيستى مقدّم است، و ازليّت او را آغازى نيست.

 اينكه مى‏ گوييم: موجودات از فلان زمان پديد آمده‏ اند, پس قديم نمى ‏توانند باشند و حادثند!
و اين كه مى ‏گوييم: حتما پديد آمدند، ازلى بودن آنها رد مى ‏شود!
و اينكه مى ‏گوييم: اگر چنين بودند كامل مى ‏شدند، پس در تمام جهات كامل نيستند!
خدا با خلق پديده‏ ها در برابر عقل‏ ها جلوه كرد، و از مشاهده چشم‏ ها برتر و والاتر است!
و حركت و سكون در او راه ندارد.

 ترجمه خطبه 186