مرحوم حاج اسماعیل دولابی : 

خداوند به حضرت داود پیامبر وحی نمود فلان خانم را برای همسری تو برگزیده‎ام. حضرت داود به سراغ آن خانم رفت و قضیه را مطرح کرد.

 ولی آن خانم گفت: من چندان عبادت و اعمال صالحی ندارم که لیاقت همسری شما را داشته باشم، خانم دیگری هم‎نام من در همین محلّه زندگی می‎کند که خیلی اهل عبادت است، قاعدتاً اشتباه شده است و آن خانم منظور خداوند بوده است.

حضرت داود که به هدایت الهی مطمئن بود، از او پرسید: شما وقتی فقیر می‎شوید چه می‎کنید؟ آن خانم گفت: چون نمی‎دانم فقر برای من بهتر است یا ثروت، لذا کاری نمی‎کنم و به آنچه خدا پیش آورده، تن می‎دهم. حضرت پرسید: وقتی بیمار می‎شوید چه می‎کنید؟

 آن خانم گفت: چون نمی‎دانم مرض برای من بهتر است یا صحّت، لذا کاری نمی‎کنم و به همان که خداوند پیش آورده تمکین می‎کنم. حضرت چند فقره از این سؤالات را مطرح کرد و آن خانم هم همین‎گونه پاسخ داد.

بعد حضرت داود گفت: با این معرفت و روح تسلیم و رضا که در شما می‎بینم، مطمئناً اشتباهی رخ نداده است و خود شما برای همسری من تعیین شده‎اید.

خدا عالم است و خیرخواه بنده. بنده جاهل است و خواهان هوس‎هایش؛
که اغلب به خیر خودش نیست. با این حساب آیا نباید عبد تسلیم مقدّرات الهی شود و بر تشخیص و تمایلات خودش اصرار نورزد؟

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در جنگ احزاب، وقتی که کار خیلی سخت شد،

چوبدستی‎ای که برای فرماندهی جنگ در دست داشتند، به زمین گذاشتند و به خداوند عرضه داشتند که: اَللّهُمَ اِن شِئتَ اَن لا تُعبَدُ لا تُعبَدُ: خدایا اگر خودت نمی‎خواهی عبادت شوی، عبادت نخواهی شد.یعنی خدایا هدف ما عمل به رضای شماست و از خود نظریه و خواسته‎ی مستقلّی نداریم، اگر مشیتت به شکست ما و نابودی آیین یکتاپرستی قرار گرفته است، ما هم تسلیمیم.

مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب