” مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکی (ره) عارف بزرگوار، شب ها که برای تهجّد و نماز شب برمی خاست، ابتدا در بسترش مدّتی می گریست. سپس بیرون می آمد و به آسمان نظر می دوخت و آیات ” اِنّ فی خلق السموات و الأرض…” را تلاوت می نمود.

و سپس، سر به دیوار می گذاشت و مدّتی گریه می نمود و پس از تطهیر، کنار حوض می نشست و می گریست و

با خداوند، زمزمه ها داشت تا به قیام نماز می پرداخت”

سیمای فرزانگان، ص 222