روزی شیخ ابوسعید ابوالخیر با یاران خود از کنار آسیابی می گذشت. ناگهان ایستاد و بدون اینکه حرفی به یارانش بزند ساعتی به صدای گردش سنگ های آسیاب و کار کردن آن گوش کرد.

پس از آن رو به اطرافیانش کرد و گفت:
“می شنوید؟ می دانید که این آسیاب چه میگوید؟”

اطرافیانش که چیزی جز صدای کار کردن آسیاب نمی شنیدند با تعجب گفتند نه ما چیز خاصی نمیشنویم.

ابو سعید گفت:
“این آسیاب می گوید که من از شما بهترم. زیرا درشت می سِتانم و نَرم باز می دهم". 

آیا می توانیم حداقل همین یک آموزه از عرفان را در زندگی به کار بگیریم؟