حيات معقول ثمره معرفت به امام زمان (عج)

  شيعه و غير شيعه از وجود مبارك خاتم الانبيا (ص) نقل كرده‏ اند:
هر كه بميرد و امام زمانش را نشناسد مرگ او مرگ جاهلي است: من مات و لم يعرف إمام زمانه مات ميتة جاهلية.

  اگر انساني بميرد در حالي كه امام زمان خود را نشناسد تا مطيع ولي‏ش باشد، به مرگ جاهلي از دنيا رفته است.

  مرگ جاهلي، نشانه زندگي جاهلانه است، چرا كه مرگ عصاره حيات است. آن‏كه خوب زندگي مي‏كند، نيكو مي‏ميرد و هر كه بد به سر مي‏برد مرگ بد دارد، زيرا مرگ جز چشيدن عصاره زندگي نيست؛ گويا زندگي شربتي مي‏شود كه شخص هنگام احتضار آن را مي‏چشد. اگر شهد است، محصول كار شيرين اوست و چنانچه شرنگ و تلخ است، نتيجه دوران زيست اوست.

    قبل از چشيدن شراب مرگ، راه براي تغيير و شدن‏ها باز است؛ امّا پس از مرگ نه مجالي براي توبه و تجديد نظر مي‏ماند و نه امكاني براي مهلت خواستن و تحصيل عمل صالح.

   ديگر آنكه ما مرگ را مي‏چشيم، نه مرگ ما را. ما مرگ را

میمیرانیم نه او ما را، زيرا خداي سبحان نفرمود كه مرگ

چشنده انسان است، بلكه فرمود: انسان چشنده مرگ است.

حقیقت آن است كه مرگ انسان را از بين نمي‏برد بلكه اين انسان است كه مرگ را يك بار و براي هميشه از بين مي‏برد.

همان‏گونه كه چشنده آب، آن را هضم مي‏كند؛ نه آب چشنده را.

   در فرهنگ قرآن مرگ بسان عصاره است در قدحي كه

  انسان آن را مي‏چشد و در خويشتن فرو مي‏برد و هضم مي‏كند و هر كه در اين جهان زندگي مي‏كند، چون نهال باروري است كه بعد از بالندگي به ثمر مي‏نشيند.

   اگر بار خار است خود كشته‏‌اي
   وگر پرنيان است خود رشته‏‌اي

   آن‏كه امام زمان(عج) خود را نشناسد و با او پيوند ولايي برقرار نكند، به وصيت هيچ يك از انبيا عمل نكرده است؛ چه رسد به سفارش ذات اقدس الهي؛ و مرگ او مرگ جاهلي است و از آنجا كه مرگ عصاره زندگي است، وقتي مرگ جاهلي بود، معلوم مي‏شود زندگي هم جاهلي بوده است:

” كما تعيشون تموتون و كما تموتون تبعثون “
و چون زندگي او جاهلي است همه شئون و سنن حياتي او همانند جاهليت سپري خواهد شد.

ممكن نيست زندگي كسي، حيات معقول باشد و مرگ او مرگ جاهلي، زيرا مرگ جاهلي ثمره حيات جاهلي است و زندگي معقول، ثمره‏اي جز مرگ عاقلانه ندارد.
آن كه امامش را نشناسد، منتظر او نخواهد بود و منتظر نبودن مصلح واقعي نشان حيات جاهلانه است.

  بنابراين اگر كسي امام زمانش را نشناسد و منتظر او نباشد، حياتش جاهلي و به تبع، مرگش نيز جاهلي خواهد بود.
هر كه امامش را بشناسد و بداند كه او از اعمالش به اذن خدا آگاه است و بپذيرد كه امام مظهر ﴿قائِم عَلي كُلِّ نَفسٍ بِما كَسَبَت﴾ است،
قهراً منتظر حضرتش خواهد بود؛ بدان معني كه در عمل به خواسته‏ هاي آن امام كه همانا دستورهاي شرع است، اهتمام خواهد ورزيد و از اين راه به امام خود تولّي خواهد داشت و آن هنگام، زندگي و مرگ او عاقلانه خواهدبود.

        آية الله جوادى آملى