ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﻗﺪﺱ ﺳﺮﻩ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ «ﺍﺭﺷﺎﺩ» ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ: ﺭﻭﺍﻳﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻗﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ (ﺍﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﺪﺍﻩ) ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺛﻰ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺫﻛﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ:

1.ﺳﻔﻴﺎﻧﻰ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺣﺴﻨﻰ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺪ، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﻭ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺭﻭﺵ ﻋﺎﺩﻯ ﮔﺮﻓﺘﮕﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺀ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻐﺮﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﻓﺮﻭﺭﻓﺘﮕﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻋﺼﺮ ﺑﻰ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺮﺏ ﻃﻠﻮﻉ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.

2.ﻧﻔﺲ ﺯﻛﻴﻪ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻛﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺎﻟﺢ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﻣﺮﺩﻯ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺑﻴﻦ ﺭﻛﻦ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ

3.ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻛﻮﻓﻪ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ، ﭘﺮﭼﻤﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ، ﺳﻴﺪ ﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﺮﻭﺝ ﻛﻨﺪ , ﻣﻐﺮﺑﻰ ﺑﺮ ﻣﺼﺮ ﭼﻴﺮﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺎﻣﺎﺕ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﻟﺸﻜﺮ ﺗﺮﻙ ﺩﺭ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﻭ ﻟﺸﻜﺮ ﺭﻭﻡ (ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ) ﺩﺭ ﺭﻣﻠﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﺪ.

4.ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﺩﻭ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻫﻢ ﺭﺳﻨﺪ، ﺳﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭﻳﻜﻪ ﺩﺭ ﻛﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﭘﺨﺶ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺁﺗﺶ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻋﺮﺏ ﻋﻨﺎﻥ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﻋﺠﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ، ﺍﻫﻞ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﻭ ﺣﺎﻛﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﻨﺪ.

5. ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻡ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺳﻪ ﭘﺮﭼﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎﻯ ﻗﻴﺲ ﻭ ﻋﺮﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺼﺮ ﺷﻮﻧﺪ، ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎﻯ ﻛﻨﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﻟﺸﻜﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺮﺏ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﻟﻰ ﺣﻴﺮﻩ
ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﻨﺪ، ﻭ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﺭﻭﺩ ﻓﺮﺍﺕ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﺏ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﻮﻓﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﺩ.
6.ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺑﺎ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺧﺮﻭﺝ ﻛﻨﻨﺪ، ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺑﻨﻰ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺟﻮﻟﺎﺀ ﻭ ﺧﺎﻧﻘﻴﻦ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ، ﭘﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﻛﺮﺥ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﭙﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﻧﺪ، ﺗﺮﺳﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﻴﺮﺩ، ﻣﺮﮒ ﻫﺎﻯ ﺳﺮﻳﻊ، ﻛﻤﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ، ﻣﻠﺦ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﻓﺼﻞ ﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﺸﺖ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ.

7.ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﻨﺪ، ﺩﻭ ﺻﻨﻒ ﺍﺯ ﻋﺠﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺷﻮﺩ، ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﺪﻋﺖ ﮔﺰﺍﺭ ﻣﺴﺦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﻴﻤﻮﻥ ﻭ ﺧﻮﻙ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ، ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻛﻨﻨﺪ.

8.ﻧﺪﺍﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻨﺪ، ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ، ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ، ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻫﻢ ﺭﻭﻧﺪ.

ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻄﻮﺭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻛﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ‌ﻫﺎ ﻭ ﺁﻓﺖ‌ﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻖ ﻳﻌﻨﻰ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺭﻭﺍﺣﻨﺎ ﻓﺪﺍﻩ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺒﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻜﻪ
ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﻳﺶ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺎﺋﻢ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:

ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺎﻣﺘﻬﺎ ﻭ ﺣﺎﺩﺛﻪ‌ﻫﺎ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﺣﺘﻤﻰ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺸﺮﻭﻃﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥﺷﺮﺍﻳﻂ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ‌ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ.

منابع:
ﺍﻟﺈﺭﺷﺎﺩ: ص۳۳۶
ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺄﻧﻮﺍﺭ: ج۵۲ص۲۱۹ح۸۲
ﻛﺸﻒ ﺍﻟﻐﻤّﺔ: ج۲ص۴۵۷
ﺇﻟﺰﺍﻡ ﺍﻟﻨﺎﺻﺐ: ج۲ص۱۴۸