دو نفر مرد در مسافرت ، با هم رفیق شدند، هنگام غذا در محلى نشستند تا غذا بخورند.
یکى از آنان پنج قرص نان از سفره خود بیرون آوردو دیگرى سه قرص نان ، در آن هنگام مردى از آنجا عبور مى کرد او را دعوت به خوردن غذا کردند، او نیز کنار سفره آنان نشست و از آن غذا خوردند.
مرد رهگذر پس از خوردن غذا و هنگام خداحافظى، هشت درهم به آنان داد و گفت : این هشت درهم را به جاى آنچه خوردم به شما دادم و از آنجا رفت.
آن دو نفر در تقسیم پول نزاع کردند!
صاحب سه قرص نان مى گفت: نصف هشت درهم مال من است و نصف آن مال تو؛ ولى صاحب پنج قرص نان مى گفت: پنج درهم آن مال من است و سه درهم آن مال تو است.
آنان نزاع و کشمکش ‍ خود را نزد على(ع) آوردند و داورى را به او واگذار نمودند.
على(ع) به آنان فرمود: نزاع و کشمکش در اینگونه امور، از فرومایگى و پستى است؛ صلح و سازش بهتر است؛ بروید سازش کنید.
صاحب سه قرص نان گفت: من راضى نمى شوم مگر به آنچه حقیقت است و شما در این باره قضاوت به حق کنید.
امیرمؤ منان علی(ع) فرمود: اکنون که تو حاضر به سازش نیستى و حقیقت را مى خواهى، بدانکه حق تو از آن هشت درهم، یک درهم است!
او گفت: سبحان اللّه! چطور، حقیقت این گونه است؟!
حضرت على(ع) فرمود: اکنون بشنو تا توضیح دهم: آیا تو صاحب سه نان نبودى؟
او گفت : بله؛ من صاحب سه نان هستم.
على(ع) فرمود: آیا رفیق تو صاحب پنج نان است؟
او گفت : آرى.
على(ع) فرمود: بنابراین، این هشت نان، 24 قسمت (هر قرص نان سه قسمت ) مى شود؛ تو هشت قسمت نان ها را خورده اى (یعنی دو نان کامل خود و دو سوم از نان سوم خودت را)؛ و رفیق تو (صاحب پنج قرص نان) نیز هشت قسمت را خورده (یعنی دو نان کامل خود و دو سوم از نان سومش را ) و مهمان نیز هشت قسمت را خورده است (یعنی یک سوم از باقیمانده نان سوم تو را و دو نان کامل و یک سوم از باقیمانده نان سوم رفیقت را) و چون آن مهمان هشت درهم به شما دو نفر داده، هفت درهم آن، مال رفیق تو (که صاحب پنج نان ) است و یک درهم آن، مال تو (که صاحب سه نان ) است.
آن دو مرد در حالى که حقیقت مطلب را دریافتند، از محضر على(ع) رفتند.