روزي در نجف اشرف امام خميني براي برگزاري نمازجماعت خواستند وارد اطاق    بيروني شوند كفش كن اطاق از كفشهاي مردمي كه براي شركت در نماز جماعت آنجـا  گـرد آمـده بوـدند انباـشته شـده بـود بطـوريكه جـاي پـا گذاشتنـن نبـود و مـاو ديگرروحانيون و بسياري از فضلا بدون توجه پا روي كفشهاي مردم مي گذاشتـيم    ورد مي شديم وجز اين چاره اي نبود . امام وقتي به كفش كن  رسيد وآن وضع را ديد توقف كرد واز پا گذاشتن روي كفش مردم خودداري ورزيدند و فرمودند  كفشها را از سر راه بر دارند وراه را باز كنند . تازه خيلي از ما متوجه شديم كه پا گذاشتن روي كفش مردم تصرف در مال غير است وخالي از اشكال نيست وحق الناس است.