سالک بایستی در انجام تمامی خیرات ، جدّی و کوشا باشد و به خصوص ، اهتمامی در ادب کردن و حفظ حدود زبان مبارکش داشته باشد که معالجه و ادب کردن هیچ عضوی از اعضایش ، همانند زبان ؛ دشوار نیست و محتاج به مراعات و اهتمام می باشد .

به طور کلّی می توان گفت که : معالجه زبان ، خیلی مشکل است و مراعات کردنش ، امر مهمّی است و آفاتش بزرگ و با اهمّیّت است و به همین خاطر ، با این که گفتار از حیث شرافت ، مقدّم بر سکوت است و این امری مسلّم و قطعی است ولیکن طبیبان روحانی ، یعنی انبیاء و اولیاء و حکیمان (علیهم السلام) سکوت را مطلقا بر گفتار ترجیح داده اند و گفته اند ؛

«إن کانَ کَلامُکَ من فِضَّةٍ فَسکوتُک من ذَهَب» یعنی : اگر گفتار تو ، ارزش نقره داشته باشد پس سکوتت ارزش طلا را دارد . و کفایت می کند برای تو در اینکه اهتمام به سکوت داشته باشی .

   رساله ے لقاء الله ، ص ۱۳۰