در روایتی از بزرگترین پیام آور نور و رحمت، حضرت خاتم الانبیاء، محمّدِ مصطفی صلی الله علیه واله وسلم، چنین آمده:

هنگامیکـــه خداوند عزّوجلّ اراده فرمود، ملائکـــه را در میدان امتحان، آزمایش نماید، ابری از ظلمت و تاریکی بر آنهـــا فرستاد، چنانکه یکدیگر را نمیدیدنـد!

پس آنهــا از خداوند درخواست نمودند که این ظلمت را از ایشان برطرف سازد.

خدای تعالی دعایشان را مستجاب فرمود.
پس نور (حضرت) فاطمـــــــــــــه،علیهاالسلام را خلق نمود و ماننـــــد قندیل بر گوشِ عرش آویزان ساخت که هفت آسمان و هفت اقلیم زمین، نورانی گشت و به همین جهت آن بزرگوار رازهــــــــــــــراءنامیدنـــــــد.

پس ملائکــــــــــــه تسبیح و تقدیس الهی گفتنــد، وخداوند فرمود:

به عزت و جلال خویش سوگنـــــد، هــــــــــرآینه ثواب این تسبیح و تقدیس شما را تا قیامت، برای دوستانِ این زن و پـــــدر و شوهــــــر و فرزندانش قرار میدهـــــــــم.
ونیز هنگامیکه قدم پاک، بر فرش خاک نهــــاد، نوری از او درخشید که تمام خانه های مکـــــّـــــه را منوّر ساخت و بلکــــه شرق و غرب عالم، از آن نور روشن شـــــد!
وچون در محـــــــراب عبادت می ایستاد، نورش در آسمانهــــــا می درخشیــــــد، آنچنانکـــــه نور ستارگان بر زمینیـــــــان میدرخشـــــــــد!

زهراء،مؤنث أزهر وبه معنای نورانی و درخشنده است.

منابع روایت:
بحارالانوار، ج٤٣،ص١٧،ح١٦
بحارالانوار، ج٤٣،ص٣،ح١
بحارالانوار، ج٤٣،ص١٢،ح٦ و
معانی الأخبار،ص٦٤،ح١٥،باب معانی الأسماء
علل الشرایع،ج١،باب١٤٣