با شهادت چهار فرزند ام‌البنين عليهاالسلام در كربلا، اين بانوي شكيبا، به افتخار مادر شهيدان بودن نائل آمد و دركنار همسر شهيد بودن، افتخاری ديگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد.

وقتي خبر شهادت فرزندانش به او رسيد، سرشك اشك از ديده فرو ريخت و با روحيه‌اي قوی در اشعاری گفت:

«اي كسي كه فرزند رشيدم عباس را ديدي كه همانند پدرش بر دشمنان تاخت، فرزندان علی عليه‌السلام همه شيران بيشه شجاعتند ،
شنيده‌ام بر سر عباس عمود آهنين زدند، در حالي كه دست‌هايش را قطع كرده بودند؛ اگر دست در بدن پسرم بود، چه كسي می‌توانست نزد او آيد و با او بجنگد؟»

 ام البنين ، پاسدار خاطره ی عاشورا :

از ويژگي‌هاي بسيار مهم ام البنين، توجه به زمان و مسائل مربوط به آن و ولايت مداری ایشان است .

وي پس از واقعه عاشورا ، از مرثيه‌خوانی و نوحه‌سرايی استفاده كرده تا ندای مظلوميت كربلاييان را به گوش نسل‌هاي آينده برساند.

ايشان هر روز به همراه پسر حضرت عباس عليه‌السلام ، عبيدالله كه همراه مادرش در كربلا حضور داشت و سند زنده‌اي براي بيان وقايع عاشورا بود، به بقيع مي‌رفت و نوحه مي‌خواند و شور و غوغایی بپا مي كرد .

مردم مدينه اطراف او گرد مي آمدند و با او همناله مي شدند. حتي مروان بن حكم حاكم وقت مدينه نيز در ميان ايشان بود و گريه مي كرد .
او با اين اشعار، هم حماسه كربلا را بازگو و هم در قالب عزاداری به حكومت وقت نوعي اعتراض مي‌كرد و مردم را كه اطراف او جمع مي‌شدند، از جنايات بنی‌اميه، آگاه می‌نمود.

 امام باقر(سلام الله عليه)ميفرمايند :

آن حضرت به بقيع ميرفت و آن قدر جانسوز مرثيه ميخواند كه مروان با آن قساوت قلب گريه ميكرد . 

 منابع ؛

(۱) مقاتل الطالبين ص56
بحارالانوار ج 45 ص 40

رياحين الشريعه، ذبيح الله محلاتي، ج 3، ص 294
تنقيح المقال، ج 3، ص 70.