حسد بانوان
حسد بانوان
اﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻟﻴﻠﻰ ﻗﺎﺿﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﻭﺍﻧﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩ. ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮔﻔﺖ: ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﺷﻨﻴﺪﻧﻰ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺰﺩ ﻗﻀﺎﺕ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﻣﺎﻳﻠﻢ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﻰ.
ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻟﻴﻠﻰ ﮔﻔﺖ: ﺭﻭﺯﻯ ﭘﻴﺮﺯﻧﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻧﺰﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻀﺮﻉ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﻘﺶ ﺩﻓﺎﻉ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺭﺍ ﻛﻴﻔﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ. ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺩﺍﺭﻯ؟ ﮔﻔﺖ: ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ، ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻣﺪ، ﺯﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺑﻮﺩ، ﻋﻠﺖ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺍﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩ:
ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﺯﻥ ﻭ ﺍﻭ ﻋﻤﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﻰ ﻣﺮﺩ،ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻦ ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﻜﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ. ﺑﺎ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺮﺩ ﺯﺭﮔﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ. ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻦ ﺣﺴﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪ.
ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻠﻮﻯ ﭼﺸﻢ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩ. ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺷﺮﻁ ﻛﺮﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﻃﻠﺎﻕ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻫﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ. ﻣﺪﺗﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﻃﻠﺎﻕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻡ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺷﻮﻫﺮ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺪﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻛﺮﺷﻤﻪ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻛﺮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺭﺍﺿﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﻠﺎﻕ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻘﺪ، ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﻃﻠﺎﻕ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪﻡ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﻫﺮ (ﻋﻤﻪﺍﻡ ) ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺣﻠﺖ ﻛﺮﺩ. ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﻭﻟﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﻛﺮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﻫﻢ ﺭﺍﺿﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻃﻠﺎﻕ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻯ، ﺍﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ. ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﻭﻟﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﻃﻠﺎﻕ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺑﻰ ﺟﺎﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻓﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ.
یکصد موضوع پانصد داستان
