شاگردان و یاران امام صادق علیه سلام الله الخالق گرداگرد ایشان حلقه زده بودند. امام (علیه السلام) از یکی از آنان (سلیمان بن جعفر الهندی) پرسید:

شما به چی کسی فتی ( جوان) می گویید؟

او گفت: به کسی که در سن جوانی است.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: (پس چرا) با این که اصحاب کهف در سنین پیری بودند، خداوند آنان را به خاطر ایمانی که داشتند با عنوان جوانی یاد نموده است (آنجا که می فرماید: اذ اوی الفتیه الی الکهف(کهف/ 10)،

 زمانی را به خاطر بیاورکه آن جوانان به غار پناه بردند.  و یا این که فرموده: انهم فتیه آمنوا بربهم(کهف/ 13)

آنها جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند. 

امام (علیه السلام) آنگاه در پایان فرمود: من آمن بالله و اتقی فهو الفتی هر کس به خدا ایمان داشته باشد و تقوا پیشه کند، جوان و (جوانمرد) است. (بنابراین به آنان که از نظر سن و سال پیرند ولی قلبی پاک و با ایمان دارند، می توان جوان و جوانمرد گفت.

حکایت های شنیدنی 5/ 59 58، به نقل ازتفسیر نور الثقلین 3/ 244.