«توقیع» در لغت یعنی: نشان گذاشتن، امضاء کردن نامه و فرمان، نوشتن عبارتی در ذیل مراسله و کتاب، امضاء، دستخط.(1)

یکی از مهمترین توقیعات حضرت قائم (عج) سندی است برای ردّ هر گونه ادّعای دروغین مهدویّت، توقیعی است که برای «علی بن محمّدسِیْمُری» مرقوم فرمودند.

وقتی که وفات «علی بن محمّد» نزدیک شد و به او گفتند: بعد از خود چه کسی را وصیّ خود می نمایی؟

توقیعی از مهدی موعود (عج) به خطّ مبارکش در جواب آنان خارج شد که مضمون آن، اینگونه بود:

بسم الله الرحمن الرحیم.
ای علی بن محمّد سِیْمُری! خدا اجر برادران تو را درباره ی مصیبت تو بزرگ کند! تو تا مدّت شش روز دیگر رحلت خواهی کرد، خود را برای مرگ آماده نما! کسی را وصیّ خود نکن که جانشین تو گردد! زیرا غیبت کبری شروع شده، ظهوری در کار نخواهد بود تا آن موقعی که خدای توانا بعد از مدّت طولانی و قساوت قلبها و پر شدن زمین از ظلم و ستم اجازه ی ظهور دهد!
بزودی عدّه ای ادّعا می کنند که مرا مشاهده نموده اند، کسی که قبل از خروج سفیانی و صیحه ی آسمانی ادّعا کند که مرا مشاهده کرده، دروغ می گوید و افترا می زند. وَلاحولُ وَلا قُوَّةَ الاَّ بِاللهِ الْعَلیِّ الْعَظْیم».(2)

این توقیع به روشنی دروغین و باطل بودن هر کسی را که قبل از خروج سفیانی و صیحه ی آسمانی ادعای مشاهده کند را ثابت میکند

در ضمن ادعای مشاهده با مشاهده تفاوت دارد.

ممکن است شخصی حضرت حجت (عج) را مشاهده نماید ولی ادعایی نکند منظور حضرت این چنین شخصی نیست بلکه طبق توقیع بالا منظور آن حضرت ادعای مشاهده است یعنی کسی بگوید آن حضرت را مشاهده کرده و بعد ادعایی بکند مثلا من فرستاده او هستم یا من زمینه ساز ظهور هستم و …

متاسفانه تعداد زیادی بوده اند که بعد از غیبت امام زمان تا به الان چنین ادعاهای دروغینی داشته اند مراقب باشیم فریب اینها رو نخوریم

پی‌نوشت‌ها:
(1)«فرهنگ فارسی معین»، ج 1، ص 1169
(2)«منتهی الآمال»، باب 14، فصل 8