کنت دمارانش رئیس سازمان جاسوسی فرانسه در دوران ریاست جمهوری پمپیدو و ژیسکاردستن در کتاب خاطرات خود تحت عنوان «جنگ جهانی چهارم» درباره ایران می نویسد:

«ایران یکی از ابرقدرت های واقعی «جنوب» است که دارای ذخایر عظیم نفت در قلمرو وسیع و پرجمعیت خود می باشد.امپراتوری که هزاران سال بود که به عنوان قدرت مسلط کل منطقه شناخته شده بود که بر قامت همسایگان عرب خود لرزه می افکند و به علاوه به او تعظیم می کردند و در بین این همسایگان ترس و حسادت برمی انگیخت. من در اولین دیدارهایم از منطقه دریافتم که هنوزهم اعراب چقدر از فارسها [ایرانی ها] می ترسند ، در حالی که آنها فقط مسلمان هستند و ریشه قومی اعراب را ندارند.همسایگان عرب از قدرت و نفوذ ایران هراس داشتند و حتی در زمان (امام)خمینی این ترس چندین برابر شده است.در حقیقت آن ترس نتیجه نفوذ جغرافیایی است و به نوبه خود از عواقب روحیات ایرانیان سرچشمه می گیرد.آنها افراد «سرسخت» خاورمیانه هستند…»

  کنت دمارانش ، جنگ جهانی چهارم (دیپلماسی و جاسوسی در عصر خشونت) ، ترجمه سهیلا کیانتاژ ،  ص250