تنها ذات داراى حیات حقیقى
مرحوم علامه طباطبایى قدس سره بعد از بیان اقسام حیات دنیوى و ذكر یك سلسله از آیات كریمه چنین مى گوید: توضیح و تفسیر همه این آیات در قرآن آمده كه مى فرماید: «و ما الحیوة الدّنیا إلاّ لهو و لعب و إنّ الدّار الاخرة لهى الحیوان لو كانوا یعلمون»
(عنكبوت،64) زندگى دنیا واجد حقیقت و كمال حیات نیست، به عكس حیات آخرت كه داراى حقیقت و كمال حیات است، كه مرگ در آن راه ندارد؛ «ءَامنین لا یذوقون فیها الموت إلاّ الموتة الأولى»، ولى همین حیات اخروى چنان كه از آیات زیادى استفاده مى شود از طرف پروردگار متعال افاضه مى شود و اوست كه انسان را در آخرت زنده مى كند و زمام همه امور به دست اوست.
بنابراین، حیات اخروى نیز مملوك و مسخّر قدرت الهى است، نه این كه مطلق و رها باشد؛ یعنى كسى كه به این حیات زنده مى شود، خاصیت آن را به واسطه خداوند مالك مى شود، نه خود به خود.
پس، حیات حقیقى باید به گونه اى باشد كه عروض مرگ بر آن محال باشد و این تصور نمى شود، مگر در صورتى كه حیات، عین ذات صاحب آن باشد، نه عارضى و دریافت شده از دیگرى.
خداوند در قرآن مى فرماید: «و توكّل على الحىّ الّذى لا یموت» (فرقان،58) بنابراین، حیات حقیقى همان حیات خدایى است كه وجود خدا بالذات داراى علم و قدرت است. (المیزان، ج2، ص329)
کتاب هزار و یک نکته از قرآن کریم