امام علی علیه السلام:

مردم در دنيا دو دسته اند:

1. يكي آن كس كه در دنيا براي دنيا كار كرد و دنيا او را از آخرتش باز داشت بر بازماندگان خويش از تهيدستي ترسان است و از تهيدستي خويش در امان است، پس زندگاني خود را در راه سود ديگران از دست مي دهد.

2. و ديگري آنكه در دنيا براي آخرت كار مي كند، و نعمتهاي دنيا نيز بدون تلاش به او روي مي آورد، پس بهره هر دو جهان را چشيده، و مالك هر دو جهان مي گردد و با آبرومندي در پيشگاه خدا صبح مي كند و حاجتي را از خدا درخواست نمي كند جز آن كه روا مي گردد.

 نهج البلاغه، حکمت 269