امام باقر علیه السلام از رسول خدا نقل فرمود:
جمعي از اصحاب رسول خدا به محضر آن حضرت آمده و عرض كردند:

 اي رسول خدا! ما در مورد صفت نفاق كه مبادا به سراغمان آيد، ترسان هستيم!

پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: چرا ترسان هستيد؟

اصحاب گفتند: هنگامي كه ما در حضور شما هستيم، شما با نصايح خود، به ما تذكر مي دهيد و به آخرت تشويق مي نمائيد، حالت خدا ترسي در ما پديد مي آيد و دنيا را فراموش مي كنيم

ولي وقتي كه از حضور شما مي رويم و به خانه هاي خود باز مي گرديم ّ حالت ما عوض مي گردد، به گونه اي كه گويا هيچ گونه حالت معنوي نداشته ايم…

 آيا شما از اينكه اين تغيير حالت ما، نشانه نفاق ما باشد، نگران نيستيد؟

پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها فرمود:
نه، هرگز (اينگونه نيست) بلكه وسوسه هاي شيطان است كه شما را به سوي دنيا ترغيب و تشويق مي كند…

 به خدا سوگند اگر از شما همان حالت را كه تعريف كرديد كه در نزد من پيدا مي كنيد نگه داريد و ادامه دهيد، به مقامي مي رسيدید كه:

فرشتگان دست در دست شما مي نهادند و بر روي آب (بدون وسيله) راه مي افتاديد…

همانا مؤمن، دستخوش آزمايشات و پرتگاه هاي گناه قرار مي گيرد و بسيار توبه مي كند،

 آيا سخن خدا را نشنيده ايد كه مي فرمايد:
خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان را نيز دوست دارد (بقره - 222)

اصول کافی،باب في تنقل اخوال القلب، حديث 1، ص 423 و 424 - ج 2