تجسّمِ اعمال، یعنی تبدیل گناهان و صفات رذیله به عذاب در عالم برزخ!

 حضرت علی (ع) می‌فرمایند: النَّاسُ نِيَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا
مردم همگی خوابند، وقتی كه مردند، بیدار می‌شوند و چشم آنها باز می‌شود و در آن زمان است که واقعیت گناهان را می‌بینند!

در واقع صفات رذيله همان مار و عقرب هستند، ولی ظهور و آشکار شدنشان در برزخ یا قیامت است.

در اين آيه به تجسم اعمال اشاره شده: إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوالَ الْيَتامی ظُلْماً إِنَّما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ ناراً (نساء آيه 10)

 کسانی که از روی ظلم، اموال یتیمان را میخورند، اینها درواقع در شکمهای خود آتش وارد می‌کنند.

 یعنی مال حرام همان پاره‌های آتش است که ما نمی‌بینیم، وقتی که از دنیا رفتیم، آتش بودنش را می‌بینیم.
پس جهنّم و بهشت باطن انسان است.

 باطن انسان پر است از صفاتِ رذيله؛ از قبيل شهوت و غضب و مكر و حيله و حسد و بخل و كينه و كبر و ريا و عجب كه او را آرام نمی‌گذارند و اینها بعد از مرگ به صورت موذيات و درندگان، به سراغش می‌آیند.

لكن بيشتر مردم به واسطه فرورفتن در دنيا، از اين مطلب غافلند.

 برگرفته از کتاب اتحاد عاقل به معقول ص. 368