سید محمدعلی قاضی طباطبایی در کتاب تحقیق درباره اول اربعین سیدالشهداء، راهپیمایی اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه وبنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند.(1)

پس از دوره شیخ انصاری این سنت فراموش شده بود و محدث نوری آن احیا کرد.
نویسنده کتاب ادب الطف در گزارشی از مراسم اربعین در کربلا، اجتماع در این مراسم را به اجتماع مسلمانان در مکه تشبیه و به حضور هیئت‌های عزاداری در آن اشاره کرده که برخی به ترکی، عربی، فارسی و اردو مرثیه می‌خوانده‌اند.

ادب الطف در سال ۱۳۸۸ق/۱۹۶۷م منتشر شده و نویسنده آن، جمیعت راهپیمایان اربعین را بیش از یک میلیون نفر تخمین زده است.(2)

اما با روی کار آمدن حزب بعث از پیاده روی ممانعت بعمل آمد تا جاییکه در سال ۱۹۷۷ با تیراندازی به زائران در نزدیکی شهر کربلا به اوج خود رسید.
در زمان صدام شرکت در این پیاده روی جریمه هایی نظیر زندانی و اخراج از پستهای دولتی دربرداشت.

با این حال در همان سال آیت الله صدر در فتوایی شرکت در این راهپیمایی را واجب اعلام کرد.(3)
 

منابع:

1.درباره اول اربعین سید الشهدا، ص۲.

2.شبر، ادب الطف و شعراء الحسین، ج۱، ص۴۱   

3.مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ ش، ص ۱۰۲.