أَنَّ رَجُلاً دَخَلَ عَلَىٰ رَسُولِ اللهِ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) وَ قَالَ؛ يَا رَسُولَ الله، إِنَّ أَبَاذَر (وَ سَلْمَانٌ) يَذْكُرُ فِي الأذَانِ بَعْدَ الشَّهَادَةِ بِالرِّسَالَةِ الشَّهَادَةَ بِالْوِلايَةِ لِعَلِىٍ (عَلَيْهِ السَّلام).
قَالَ رَسِولُ اللّٰهِ ‏(صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم) كَذَلِكَ، أَوْ نَسِيتُمْ قَولِي فِي غَدِيرِ خُمٍ؟ مَنْ كُنْتُ مَولاهُ فَعَلِيٍ (عَلَيْهِ السَّلام) مَولاهُ؟

شخصی نزد رسول الله (صلی الله عليه و آله و سلم) آمد و گله کرد که؛ یا رسول الله، ابوذر (و سلمان) در اذان، بعد از شهادت به نبوت، شهادت به ولايت علی می‌دهد!

رسول الله فرمودند؛
عمل صحیحی ست. مگر خطبه و کلام من را در روز غدير خم فراموش کرديد؟ هرکس که من مولای او هستم، پس علی مولای اوست؟

منبع از اهل تسنن:

السلافة في أمر الخلافة، صفحه ۳۲