در جلسه ی قبل گفتیم، توکل یعنی انسان تمام دار و ندارش را از خدا بدونه. اگر دکتر رفت و خوب شد، خواست و اراده ی خدا بوده، و اگر خوب نشد، خدا اثر دارو را از بین برده.

داستان افلاطون را شنیده اید؟

او استاد طب، بلکه متخصص در بسیاری از امراض بود.
افلاطون، مبتلا به اسهال شد. هرجور دارویی می خورده، بی اثر بوده.
شاگردانش ملامتش کردند و گفتند: تو تا حالا بیماران زیادی را مداوا کردی که بیماریشون از بیماری خودت شدیدتر بوده، چطور نمی تونی خودتو درمان کنی؟

pan style="font-size: medium; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">افلاطون دستور داد دارویی که برای اسهال ساخته بود، را در خمره ی آبی ریختند. فورا آب خمره بسته شد و بصورت ژله دراومد.
این پزشک حاذق، رو به شاگردانش کرد و گفت: من خیلی از این دارو خورده ام، ولی وقتی خدا نمی خواد، در من اثر نمی کنه!!!
اگر خدا نخواد کسی درمان بشه، اثر دارو از بین میره، و اگر اراده کنه کسی شفا پیدا کنه، بدترین بیماری ها با خوردن یونجه، درمان میشه!!!